In ‘het nieuwe normaal’ zijn mondmaskers dé partner in crime geworden. Een mode-item ook. Vele kledingmerken maar ook je buurvrouw of de plaatselijke hobbyvereniging maken knappe creatieve exemplaren. Het is getransformeerd van een noodzakelijk kwaad naar een onmisbaar accessoire bij je outfit. En laten we vooral de veiligheid en efficiëntie ervan niet vergeten.
Met zo’n mondmasker onthullen we onze lievelingskleur- en/of -print, maar verhullen we tegelijkertijd wel onze mimiek. Lacht die ene collega nu naar jou of niet? En wie is die vrouw die zo hevig zwaait naar jou? Want mensen herkennen, het is nu een pak lastiger geworden. Maar of die ene vriendin nu écht lacht naar jou, en of die sollicitant nu oprecht vriendelijk is, dat kan je ook met een mondmasker goed ontcijferen. Iemand zei het me onlangs nog, dat diegenen met een ‘fake smile’ ook en zeker nu, door de mand vallen. Want als je glimlacht, doe je dat met je hele lichaam. Non-verbale communicatie lezen? Check! En lachen, dat doe je al zeker met je ogen. Want je bruine/blauwe/groene kijkers, die spreken. En die taal is universeel. Dus ook vanachter je mondmasker kan je jouw nieuwe collega een hartelijke begroeting geven.
Heb je te maken met een vals persoon? Dan verraden zijn/haar ogen alles. De maskers vallen af… Nu meer dan ooit doet een glimlach dan ook wonderen voor de ziel. En soms zorgt die glimlach er ook voor dat je bloost, maar dat ziet de persoon recht tegenover jou gelukkig dan weer niet ?. Jouw ogen op hun beurt verklappen dan weer net heel veel…