Een ‘goeiedag’ tegen iemand zeggen, het lijkt wel een zeldzaamheid geworden. In onze smartphone wereld zijn we het wat verleerd. Ik maakte het onlangs op de fiets nog mee, dat iemand vriendelijk een goeiedag zei. Of die mevrouw die erg enthousiast ‘goeiemorgen’ zei. Ik was toch wel even van mijn melk. Positief bedoeld dan. Yes, er zijn nog warme, lieve, vriendelijke ‘onbekende’ mensen! Bedankt om mijn dag goed te maken! ‘Goeiedag’ en ‘Goeiemorgen’ heb ik dus luidop teruggezegd.
Ook een gesprek aanknopen met mensen die je niet kent, is ons wat vreemd geworden. Zoals een tijdje terug, opnieuw op de fiets. Ik kreeg een compliment op een onverwacht moment van een onbekende dame op leeftijd. Ik stak ze wat voorbij. Zij had een fancy elektrisch exemplaar, ik een gewone fiets. ‘Amai, jij fietst snel, ik dacht dat je ook met een elektrische reed.’ Of het gesprek met die onbekende vrouw op de bus. Over hoe verzadigd het verkeer wel niet is in Brussel. En dat we blij mogen zijn om de verkeersstress aan de buschauffeur te kunnen overlaten. Bij het naderen van mijn halte, wenste ze me nog een fijne dag en een veilige terugrit naar huis toe.
Er is dus nog heel veel goedheid in de ‘onbekende’ mens. En dat kan je pas ontdekken als je met elkaar praat. En niet individueel op je schermpje aan het tokkelen en scrollen bent.