Het valt op dat we in dit coronatijdperk een houvast proberen te vinden in nostalgie. Het inkijken van die oude fotoboeken, het herontdekken van die liefde voor puzzelen en gezelschapsspelen of het in zwijm vallen voor die retro rolschaatsen bij de Decathlon: het valt niet te ontkennen dat er een grote aantrekkingskracht tussen ons en die heerlijke nostalgische momenten is. Het biedt ons, naast onze dagelijkse kop koffie, een hartverwarmend bakje troost. Die ‘safe haven’ zit daar ook wel voor een stuk tussen. Die warme cocon, het worden terug gekatapulteerd naar intense herinneringen, herinneringen die je misschien al vergeten was. Herinneringen met personen die er ondertussen misschien niet meer zijn. Of herinneringen naar je vroegere ‘ik’, die persoon die misschien wel een aangenamere en stressvrij persoon was?
Nostalgie, er is zelfs een radiozender naar vernoemd. ‘Nostalgisch worden’, het klinkt alsof alleen ‘de oude garde’ dit meemaakt. Maar evengoed en vooral de twintigers en dertigers ervaren het. Ook ik betrap me er meermaals per week op. Misschien zit het feit dat er in april een ‘3’ zijn intrede doet er wel voor iets tussen? 
Wat de reden ook is: je kan er maar van genieten. En vergeet niet om ondertussen nieuwe herinneringen te maken, zodat je er binnen zoveel jaar nostalgisch op kan terugblikken!